60 میلیون سال پیش سیارکی به زمین برخورد کرد و مسیر تکامل را تغییر داد. بیش از 90 درصد از گونههای زیستی، از جمله تقریباً همه دایناسورها از بین رفتند. ولی دانشمندان ادعا میکنند که همین فاجعه زمینهساز تکامل انسان شد. حالا میخواهیم ببینیم دایناسورها از نظر زیستی پتانسیل چه تغییراتی را داشتند و در صورت منقرضنشدن آیا میتوانستند به هوشمندی برسند یا پستانداران همچنان جای آنها را میگرفتند؟ مغز، ابزار، زبان و گروههای اجتماعی بزرگ چیزهایی هستند که ما را به گونه غالب در کره زمین تبدیل کردهاند. ما نیمی از زمینهای سیاره خود را تسخیر کردهایم تا شکم همنوعان خود را سیر کنیم. بنابراین بهنظر میرسد که همهچیز بهنحوی پیش رفته تا شرایط تکامل ما را فراهم کند. اما در سال 1980 دیرینهشناسی بهنام «دیل راسل» یک آزمایش فکری را مطرح کرد که در آن یک دایناسور گوشتخوار بهنحوی مشابه انسان تکامل پیدا میکرد تا از ابزارها استفاده کند. این ایده اگرچه محال نبود، اما بسیار بعید بهنظر میرسید. بیولوژی هر حیوان مسیر تکامل آن را تعیین میکند. بهطورمشابه، اگر شما از دانشگاه انصراف دهید، نمیتوانید جراح مغز یا دانشمند راکتهای فضایی شوید. با این حال، همچنان راه تبدیلشدن به یک هنرمند، بازیگر یا کارآفرین پیش رویتان قرار خواهد داشت. بنابراین میتوان گفت برداشتن هر قدم در زندگی به معنای بازکردن و بستن بعضی از دربهای پیش روی شماست. این قضیه در تکامل هم صدق میکند. برای مثال، اندازه دایناسورها را در نظر بگیرید. خزندهپایان و خویشان آنها در آغاز دوره ژوراسیک بین 30 تا 50 تن وزن و تا 30 متر قد داشتند. این شیوه تکامل در بسیاری از گونههای این سرده مثل تیتاناسورها، بازوخزندگان و دوتیرکیان اتف, ...ادامه مطلب