دیجیاتو آپارات

با انجام یک بازرسی مشخص شده که فضاپیمای سایوز MS-22 روسیه دارای حفره‌ای به عرض 0.8 میلی‌متر است که این امر باعث نشت مایع خنک‌کننده در خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) شده است. آژانس فضایی روسیه، Roscosmos که در‌حال‌حاضر تصمیم گرفته هیچ اقدام فوری برای آن انجام ندهد، در اواخر ماه جاری در مورد قابلیت پرواز این فضاپیما تصمیم‌گیری خواهد کرد. طبق بیانیه طولانی که توسط Roscosmos منتشر شده، شرکت فضایی روسیه معتقد است که یک قطعه کوچک زباله، یکی از حلقه‌های خنک‌کننده خارجی فضاپیما را پاره کرده که این امر گرما را از داخل سایوز به فضا منتقل می‌کند. بااین‌حال، طبق گزارش «آرس‌تکنیکا» ظاهراً متخصصان روسی پس از تلاش برای شناسایی بهتر آسیب فضاپیمای سایوز متصل به ISS، تصمیم گرفته‌اند تا هیچ اقدام فوری انجام ندهند. محل حفره فضاپیمای متصل‌شده به ایستگاه فضایی بین‌المللی به گفته «یوری بوریسوف»، رئیس روسکوسموس و خبرگزاری دولتی TASS، این حفره در محفظه ابزار دقیق فضاپیما و ماژول خدمات سایوز قرار دارد. به گفته ناسا، راهنمای اولیه، ناوبری، کنترل و سیستم‌های کامپیوتری سایوز در محفظه ابزار دقیق آن قرار دارند که محفظه‌ای مهروموم‌شده و پر از گاز نیتروژن است تا تجهیزات اویونیک را خنک نگه دارد. خدمه سایوز MS-22 که شامل «سرگئی پروکوپیف» و «دیمیتری پتلین»، فضانوردان روسی و «فرانک روبیو»، از ناسا می‌شوند، در ماه سپتامبر به سمت ایستگاه فضایی پرتاب شدند. آن‌ها قرار بود در ماه مارس و قبل از نشت چشمگیر مایع خنک‌کننده به زمین بازگردند، اما اکنون حتی دو راهپیمایی فضایی آن‌ها در ایستگاه فضایی بین‌المللی به تأخیر افتاده است. بوریسوف به رسانه دولتی ایزوستیا (Izvestia) توضیح می‌دهد: «الب, ...ادامه مطلب

فضاپیمای, « اسیریس رکس » پس از سفری ۲۷ ماهه سرانجام با موفقیت به مقصد رسید,ه و برای نخستین بار آماده نمونه برداری از یک سیارک, می شود. این فضاپیما که نامش برگرفته از سرواژه های«ریشه‌ ها، تفسیر طیفی، شناس, ...ادامه مطلب

دو سال بعد از پرواز مشهور نیو هورایزنز به سمت سیاره پلوتو، این فضاپیما حالا قرار است به سمت سنگی فضایی که در لبه منظومه شمسی قرار گرفته حرکت کند. این قطعه سنگ فضایی، شباهتی به یک اردک دارد و یا ممکن است در واقع دو قطعه سنگ باشد که فاصله بسیار ناچیزی از یکدیگر دارند. در حال حاضر اخترشناسان ناسا مشغول, ...ادامه مطلب

هواپیمای فضایی بدون سرنشین نیروی هوایی آمریکا به نام X-37B دیروز صبح در مرکز فضایی کِنِدی ناسا به زمین نشست، اما قبل از فرود سر و صدای زیادی به پا کرد. این هواپیما با شکستن دیوار صوتی و ایجاد رعب و وحشت در ایالت فلوریدا، ساکنین این منطقه را ساعت 8 صب, ...ادامه مطلب

حدود ۱۹ سال قبل ناسا با صرف هزینه ای بسیار و بهره گیری از جدیدترین تکنولوژی های زمان خود فضاپیمای کاسینی را تولید و به فضا پرتاب کرد تا بتواند از نزدیک نگاهی به سیاره ای بیاندازد که با ما بیش از ۱.۵ میلیارد کیلومتر فاصله دارد. کاسینی در سال ۲۰۰۴ به ن, ...ادامه مطلب

ساعتی پیش اسپیس اکس موفق شد یک موشکل فالکون ۹ دیگر را در فلوریدا روی زمین صاف فرود آورد. در این پرواز، موشک فالکون ۹، فضاپیما فضایی Dragon را نیز در مدار قرار داد. این فضاپیما محموله ای 2276 کیلوگرمی از لوازم مختلف و تجهیزات آزمایشگاهی را با خود حمل کرده و به دست ایستگاه فضایی بین‌ المللی می رساند. طبق برنامه ریزی اسپیس اکس، فضاپیما Dragon قرار است تا دو روز دیگر در مدار باقی بماند که در این زمان، از سیستم پیشرانه خود استفاده کرده و به ایستگاه فضایی بین‌ المللی نزدیک خواهد شد. پس از آن، «جف ویلیامز» (Jeff Williams) فضانورد مستقر در ایستگاه بین المللی از بازوی رباتیکی استفاده خواهد کرد تا فضاپیمای دراگن را به ماژول «هارمونی» ایستگاه فضایی متصل سازد. طبق برنامه ریزی ها، این اتفاق در روز چهارشنبه رخ خواهد داد. اما در کنار محموله ۲۲۷۶ کیلوگرمی، فضاپیمای دراگن یک مورد مهم دیگر را نیز با خود به همراه دارد که یک داک اتصال بسیار مهم برای ایستگاه فضایی است. این حلقه‌ی ۶۳ اینچی که در اختصار به آن «IDA» گفته می شود، در نهایت در بخش بیرونی ایستگاه نصب خواهد شد و در آینده به فضاپیماهای دیگر اجازه خواهد داد تا به شکلی بسیار ساده تر به ایستگاه فضایی متصل گردند. همچنین ناسا برای برنامه ریزی های آتی خود (از جمله Commercial Crew Program) به چنین حلقه اتصالی نیاز دارد. در حال حاضر شرکت های بوئینگ و اسپیس اکس مشغول توسعه وسیله هایی هستند که در آینده به همین شکل به ایستگاه فضایی متصل می شوند. قرار بود اولین IDA در تابستان سال گذشته به دست ایستگاه فضایی برسد، اما موشک فالکون ۹ در سال پیش هنگام ورود به مدار، منفجر شد و حالا اسپیس اکس بالاخره موفق گشته تا IDA را به مدار وارد کرده و روز چهارشنبه همراه با فضاپیما دراگن، آن را به دست ایستگاه فضایی برساند. جالب اینجاست که IDA در داخل فضاپیمای دراگن قرار نگرفته و در بخش بیرونی و پشتی آن قرار دارد. زمانی که دراگن به ایستگاه فضایی متصل شود، فضانوردان مستقر با استفاده از بازوی رباتیک این بخش را جدا کرده و آن را به قسمتی که قرار بوده، متصل می کنند. در روزهای آتی ولی چند تن از فضانوردان باید از ایستگاه خارج شده و کار اتصال این بخش را نهایی سازند. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

فضاپیمای Juno متعلق به ناسا با موفقیت وارد مدار مشتری شد تا از هر زمان دیگری، به این سیاره نزدیک تر گردد. این فضاپیما غروب روز گذشته به قطب شمالی سیاره گازی مشتری رسید و ناسا نیز در ساعت 11:18 شب به وقت ایالت های شرقی آمریکا تاییده ای را دال بر روشن شدن موتور اصلی آن دریافت کرد. موتور اصلی Juno برای مدت 35 دقیقه روشن بود و از این طریق سرعت حرکت آن به قدری پایین آمد تا تحت تاثیر کشش گرانشی مشتری قرار بگیرد. ناسا راس ساعت 11:35 دقیقه شب به وقت ایالت های شرقی آمریکا تایید کرد که این فرایند موفقیت آمیز بوده و Juno در مدار 53 روزه مد نظر قرار گرفته است. اما ورود این فضاپیما به مدار مشتری پروسه ای اندک دشوار برای ناسا بود چراکه باید فضاپیما به نواحی حاوی تشعشات قوی و حلقه های ریزگرد اطراف مشتری وارد می شد. در حین این فرایند،  تیم هدایت کننده Juno برای احتیاط بیشتر تجهیزات و سیستم های داخلی فضاپیما را خاموش کردند تا فعالیت هیچ قسمتی با احتراق و سوختن موتور تداخل نداشته باشد. خوشبختانه همه چیز طبق برنامه پیش رفت و ناسا تاییدیه لازم مبنی بر موفقیت آمیز بودن عملیات سوختن موتور را دریافت کرد. لازم است اضافه کنیم که این فرایند تقریبا طبق برنامه ریزی های صورت گرفته انجام شد و زمانبندی آغاز سوختن موتور تنها یک ثانیه با برنامه ریزی های صورت گرفته تفاوت داشت. ناسا هم تاییده این اتفاق را 48 دقیقه بعد از وقوع آن دریافت کرد که البته این تاخیر زمانی از آن جهت است که ارسال یک سیگنال از مشتری به زمین به این میزان زمان نیاز دارد. پروسه سوختن موتور Juno راس ساعت 10:30 شب به وقت ایالت های شرقی آمریکا آغاز شد و در ساعت 11:05 اتمام یافت اما ناسا این موارد را تا نیمه شب تایید نکرد. این را هم اضافه نماییم که اگر مشکلی اتفاق می افتاد و فرایند سوختن موتور متوقف می شد ناسا در موقعیتی قرار نداشت که مشکل را برطرف نماید. اما حالا Juno در مدار بیضوی اطراف مشتری قرار دارد که 53 روز طول می کشد تا آن را دور بزند. در بخش های اعظمی از این مسیر نیز فضاپیما فاصله زیادی تا سیاره میزبان خواهد داشت تا از این طریق خود را از کمربند تشعشعات و میدان ریزگرد آن دور نماید. اما در پایان چرخه 53 روزه، Juno  مجددا به مشتری نزدیک خواهد شد. در جریان این عبور، فضاپیما نخست بر فراز قطب شمال سیاره مورد بحث حرکت می کند و سپس ب, ...ادامه مطلب

سازمان فضایی اروپا، Rosetta را ۱۲ سال پیش به فضا پرتاب کرد و این فضاپیما از سال ۲۰۱۴ تا کنون به دور دنباله دار 67P یا «Churyumov-Gerasimenko» می چرخیده است. قرار است این فضاپیما در تاریخ ۳۰ سپتامبر (۹ مهر)، با یک سقوط کنترل شده بر سطح دنباله دار خود، به ماموریتش پایان دهد. دلیل اصلی این کار دور شدن بیش از حد 67P از خورشید و حرکت آن به سمت سیاره مشتری است که سبب شده صفحات خورشیدی این فضاپیما دیگر توان تولید انرژی لازم برای فعالیت آن را نداشته باشند. ضمن این که عمر بالای آن باعث می شود توان به پایان رساندن این سفر طولانی را نداشته باشد. Rosetta در طول این ۱۲ سال چندین بار تاریخ ساز شده است؛ این فضاپیما اولین نمونه از نوع خود است که توانسته به دور یک دنباله دار گردش کند. ضمن این که سفینه متصل به آن (Philae) نیز توانست اولین بار در نوامبر ۲۰۱۴ بر سطح 67P فرود بیاید. گرچه به دلیل فرود نیامدن در مکان از پیش تعیین شده، Philae بعد از ۲ روز فعالیت، به خاطر قرار گرفتن در سایه و اتمام شارژ، از کار افتاد. با این که قرار است سقوط کنترل شده روی دنباله دار، پایان کار Rosetta باشد، اما دانشمندان می خواهند از همین واقعه نیز تا حد ممکن برای دریافت اطلاعات بیشتر بهره ببرند. به عبارتی قرار است Rosetta تا قبل از برخورد کامل تا حد ممکن ماموریت ناتمام Philae را به انجام برساند. با همه این ها، نزدیک کردن تدریجی این فضاپیما با توجه به ابعاد و فاصله اش تا زمین، بسیار دشوارتر و پیچیده تر از تلاش قبلی است. قرار است در طی ۶ هفته انتهایی، Rosetta گردش حلزونی خود را برای نزدیک شدن به 67P آغاز نماید و در این مدت به ثبت تصاویر با رزولوشن بالا از سطح دنباله دار و ارسال آن به زمین بپردازد. گرچه در روز ۸ مهر ماموریت Rosetta به پایان خواهد رسید، اما کار تیم محققین آن تازه آغاز خواهد شد. چرا که آنها می بایست بررسی و آنالیز داده های به دست آمده در طی این ماموریت ۱۲ ساله را شروع کنند. این پروسه خود می تواند چندین سال به طول بیانجامد. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

ناسا نه تنها مهر تأیید خود را بر مأموریت Restore-L کوبیده، بلکه احتمالاً اولین مشتری آن را نیز پیدا کرده است: ماهواره ی دولتی Landsat 7. هدف مأموریت Restore-L توسعه و پرتاب فضاپیمایی رباتیک تا سال ۲۰۲۰ است که قادر باشد سوخت رسانی و امور نگهداری ماهواره هایی مثل Landsat 7 که هم اکنون در مدار قرار دارند را انجام دهد. همان گونه که در تصویر مشخص است، فضاپیمای مذکور به بازوهای رباتیکی مجهز خواهد بود که می توانند به مدارپیما ها و سامانه های انتقال پیشران آنها متصل شوند و مقادیر مشخصی سوخت با دما و فشار مناسب در اختیار آنها قرار دهند. مأموریت Restore-L می تواند نحوه ی ساخت و به کار گیری ماهواره ها توسط شرکت های دولتی و خصوصی را تغییر دهد. این مأموریت پتانسیل آن را دارد که عمر وسایل نقلیه ی فضایی را افزایش دهد و از مرگ زودهنگام آنها جلوگیری کند. به علاوه، با عملیاتی شدن پروژه ی مذکور، شرکت ها می توانند فضاپیماهای خود را با محفظه ی سوخت نیمه خالی به فضا پرتاب کنند تا جا برای دستگاه های بیشتری روی آنها وجود داشته باشد. بنجامین رید، از مدیران اداره ای در ناسا که این پروژه را پیش می برد، در این باره اینگونه توضیح داده است: «اگر امکان خدمات رسانی رباتیک وجود داشته باشد، مالکان ماهواره ها می توانند عمر آن دسته از ماهواره های خود که با اتمام سوخت مواجه هستند را افزایش دهند و چند سال دیگر نیز از آنها کار بکشند و از همان سرمایه گذاری اولیه باز هم درآمدزایی داشته باشند. اگر عملکرد یکی از پنل های خورشیدی یا آنتن های ارتباطی ماهواره ها دچار اختلال شود، یک فضاپیمای خدماتی مجهز به دوربین های نظارتی و ابزارهای تعمیراتی مناسب، می تواند به بازیابی دارایی گران قیمتی کمک کند که در غیر این صورت برای همیشه از دست می رود. از دست رفتن غیر منتظره ی درآمد یا جریان داده، می تواند برای شرکت ها ویرانگر باشد». ناسا قصد دارد در کنار تعمیر دیگر فضاپیماها، فناوری های مختلف Restore-L را برای مأموریت های آینده اش در مریخ یا فراتر از آن نیز بیازماید. فناوری های مذکور، سامانه ی ناوبری، بازوی رباتیک، نرم افزار و مدیریت زباله های مدارگرد را شامل می شود. در حقیقت اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، ناسا برخی از فناوری های فضاپیمای Restore-L را مستقیماً در مأموریت های دیگر خود به کار خواهد گرفت. Let's block ads! بخو, ...ادامه مطلب

لوکزامبورگ کشور کوچکی در شمال اروپاست که اخیرا تصمیم گرفته با یک شرکت مستقر در کالیفرنیا به نام دیپ اسپیس (Deep Space Industries) وارد همکاری شود و فضاپیمایی به نام Prospector-X را بسازد؛ فضاپیمایی تجربی که قرار است برای آزمایش برخی از تکنولوژی های کاوشگر این کشور طراحی و تولید گردد. شرکت دیپ اسپیس هم به موجب توافق خود با لوکزامبورگ قرار است تجهیزات رانشی آب محور و سیستم های رهگیر اپتیکال خود را در داخل این فضا پیما نصب نماید. تیم طراح در مرحله بعدی می خواهند فضاپیمای 30 سانتی متری خود را به مدار پایینی زمین بفرستند [البته طبق اعلام آنها این اتفاق در «آینده نزدیک» رخ می دهد] تا اطمینان حاصل نمایند که سیستم طراحی شده کارکردهای لازم را دارد. لازم است اشاره کنیم که Prospector-X روی زمین باقی خواهد ماند اما در صورت موفقیت آزمایش های صورت گرفته، نسخه های تهیه شده از روی آن راهی ستاره های نزدیک زمین خواهند شد تا برای کشف طلا و پلاتینیوم در آنها کاوش نمایند. گفتنی است که لوکزامبورگ و دیپ اسپیس تنها موجودیت هایی نیستند که به دنبال طلا و پلاتینیویم در فضا میگردند. شرکت معدنی Planetary Resources که تحت حمایت لری پیج قرار دارد نیز چندی پیش از طرح های خود برای کاوش در سیارات خبر داد و حتی سال قبل نخستین ماهواره اش را از ایستگاه فضایی بین المللی به هستی بیکران فرستاد. اوباما نیز چندی پیش قانونی به نام Commercial Space Launch Competitiveness (رقابت راه اندازی فضای تجاری) را به امضا رساند که به موجب آن شرکت ها می توانند هرآنچه که از فضا و کند و کاو در سیارات به دست می آورند را برای خود نگه دارند. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

پیش از این شنیده بودیم که اسپیس اکس قصد دارد در سال 2022 به مریخ رفته و اولین فرود روی کره سرخ را تجربه کند اما حالا امروز آن ها این تاریخ را حدودا 4 سال به جلو انداختند تا در سال 2018 این اتفاق رخ دهد و فضاپیما دراگون روی مریخ فرود آید. در توییتی که ساعاتی پیش منتشر شد، اسپیس اکس اعلام داشت کپسول های دراگون توسط راکت های Falcon Heavy، ورژنی قدرتمندتر و بزرگ تر از فالکون 9 به فضا پرتاب می شوند تا بیازمایند چگونه باید بار سنگینی را به سلامت روی کره مریخ فرود آورد. اگر ماموریت با موفقیت انجام شود، اسپیس اکس اولین شرکت خصوصی است که توانسته چیزی روی خاک مریخ بنشاند. اسپیس اکس قرار است Red Dragon، ورژنی ارتقا یافته از Dragon که برای ارسال محموله ها به ایستگاه بین المللی فضایی استفاده می شود را در این ماموریت به کار گیرد. این فضاپیما به هشت موتور Super Draco مجهز شده است که به آن اجازه می دهد روی هر سطح سختی فرود آید. موتورها با ایجاد نیرو در جهت مخالف فرود، از سرعت کپسول کاسته و سبب فرودی نرم روی خاک می شوند. این شیوه می تواند در آینده بسیار موثر واقع شود، روشی که حتی ناسا هم هنوز نتوانسته به آن پی ببرد. اتمسفر زمان بسیار ضخیم بوده و فرود آوردن موشک ها بر سطح آن آسان تر است. اما اتمسفر مریخ صرفا یک صدم زمین ضخامت دارد و آن مقاومت را ایجاد نمی کند. به همین جهت، ناسا صرفا ابزارهایی به وزن یک تن یا هزار کیلوگرم را می تواند صحیح و سلامت فرود آورد. از این روی، ناسا علاقه بسیاری تاکنون به همکاری با اسپیس اکس نشان داده و گفته می شود که شاید در سال های آتی آن ها بخشی از خاک مریخ را به وسیله Red Dragon بازگردانند یا حتی ابزارهای جدیدی به وسیله آن ارسال کند. البته در رابطه با ماموریت سال 2018 هیچ همکاری میان این دو اعلام نشده. جالب است بدانید که Red Dragon بین 5 تا 10 برابر از هر وسیله دیگری که تا به حال روی مریخ فرود آمده سنگین تر است و این یک موفقیت برای اسپیس اکس محسوب خواهد شد. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

احتمالا می دانید که Orion جدیدترین فضاپیمای ناسا محسوب می گردد که برای حمل انسان به فضا و اکتشافات دور دست همانند سیاره مریخ مورد استفاده قرار خواهد گرفت. البته نخستین ماموریت آن تا پیش از سال 2023 میلادی روی نخواهد داد اما سازمان فضائی ناسا از هم اکنون در حال آماده سازی خود برای این امر است. در همین راستا نیز برای انجام آزمایشات خود از موکاپ سفینه فضائی که در آن ماکتی از انسان ها گذاشته شده استفاده می نماید. از جمله می توان به تست های مهندسان مرکز تحقیقاتی Langley اشاره نمود که یکی از موکاپ های ساخته شده را از ارتفاع 5 متری در حوضچه های آب‌ به عمق 6 متر رها کردند. این نخستین مرحله از 9 آزمایشی است که قرار است در این رابطه صورت پذیرد. همان طور که در بالا اشاره کردیم در طرح اولیه ی Orion، دو آدمک به عنوان سرنشین بر آن سوار هستند که یکی از آنها یک زن 50 کیلوگرمی و دیگری مردی 100 کیلوگرمی است. این ماکت های انسانی به منظور برآورد و بررسی میزان ضربه ای که هنگام فرود فضاپیما از مریخ به روی سطح آب های اقیانوس آرام بر بدن انسان وارد می شود، استفاده شده اند. با این محاسبات، مهندسان قادر خواهند بود تمهیداتی بیندیشند تا از درصد آسیب دیدن و زخمی شدن فضانوردان در طول فرود فضاپیما تا حد زیادی کاسته گردد. 9 آزمایشی که برای ماکت Orion در نظر گرفته شده به این دلیل است که ببینند هنگام فرود و در حالیکه به چتر متصل است، در حالت های مختلف چه واکنش هایی نشان می دهد و درجه مقاومت آن در برابر شرایط مختلف چگونه خواهد بود. به همین منظور، ناسا چندین نوع وزش باد مختلف را شبیه سازی نموده تا موکاپ Orion را در آن تست نماید. گفته می شود در آینده انواع گوناگون امواج دریایی نیز شبیه سازی شده و فضاپیمای مورد بحث در آنها مورد بررسی و آزمایش قرار خواهد گرفت. منبع: engadget برچسب‌ها:Orionاخبار تکنولوژیاوریونسفر به فضافضاپیمامریخ نوردناسا اشتراک‌گذاری: Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

چندی پیش سفینه ای عازم فضا شد تا به بررسی گازهایی بپردازد که ممکن است از طریق اورگانیزم های بیگانه آزاد شده باشند و به لطف این اتفاق جستجو برای یافتن حیات در سیاره سرخ وارد مرحله تازه ای شد. مدارگرد تشخیص گاز ExoMars در ساعت 9:31 دقیقه امروز دوشنبه با استفاده از یک فروند راکت پروتون از ایستگاه بایکونور قزاقستان عازم فضا شد. این فضاپیما قرار است که در قالب یک ماموریت مشترک توسط ایستگاه های فضایی اروپا و روسیه به دور سیاره سرخ بگردد و ریزترین سطوح گازهای جوی آن را اندازه بگیرد تا شاید با پسماندهای مریخی ها برخورد نماید. دانشمندان امید دارند که پرده از منبع گاز متان کشف شده در این سیاره بردارند. این گاز در زمین که مملو از حیات است به وفور یافت می شود و حضورش در مریخ می تواند ناشی از وجود زندگی در آن یا لایه های زیرین سطح آن باشد. این گاز همچنین به واسطه واکنش های شیمیایی در صخره ها آزاد می شود و به همین خاطر دانشمندان نمی توانند با اطمینان منبع آن را مشخص نمایند. Mark McCaughrean مشاور ارشد آژانس فضایی اروپا لحظاتی قبل از پرتاب این فضاپیما اعلام نمود: شاید، شاید، ما بتوانیم زندگی را در سیاره سرخ بیابیم. دانشمندان البته پیشتر هم ردپای متان را روی مریخ پیدا کرده بودند. در سال 2004 میلادی، مدارگرد Esa سطوحی از این گاز را در بخش هایی از اتمسفر مریخ کشف کرد و این نشان می داد که دست کم مقداری از این ماده در سیاره سرخ تولید شده است. ده سال بعد کاوشگر کنجکاوی متعلق به ناسا مقداری از این ماده را در سطح مریخ ردیابی کرد. منبع: theguardian برچسب‌ها:ExoMarsسیاره سرخفضامریخناسا اشتراک‌گذاری: Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

یک شب قبل از آنکه مدارگرد چلنجر دهمین ماموریت خود را انجام دهد یعنی در تاریخ 28 ژانویه 1986 میلادی، دمای هوا در فلوریدا افت شدیدی پیدا کرد و به منفی 12 درجه سانتی گراد رسید. بادهای شدیدی شروع به وزیدن کرده بود و سوز سرما خیابان ها را از هر رهگذری خالی کرده بود. پرتاب فضاپیما کمی به تعویق افتاده بود و قرار بر این بود که ساعت یازده و سی و هشت دقیقه صبح و بعد از پاکسازی یخ هایی که روی سکوی پرتاب ایجاد شده بود صورت بگیرد. صدها نفر از مردم عادی در محدوده عملیات جمع شده بودند و بی صبرانه انتظار پرتاب شاتل فضایی را می کشیدند. در میان جمع خانواده فضانوردانی که درون فضاپیما بودند با هیجان و البته ترس بیشتری نظاره گر ماجرا بودند. 73 ثانیه بعد از بلند شدن فضاپیما از زمین، مدارگرد چلنجر در توده ای از دود و آتش گم شد و در ارتفاع 50 هزار پایی (15240 متری) از سطح زمین از هم فروپاشید و تکه های آن بر فراز اقیانوس اطلس ریخت. آن حادثه وحشتناک و البته باورنکردنی جان هفت فضانورد سرنشین خود (از جمله کریستا مک اولیف معلم مطالعات اجتماعی نیو همپشایر و برنده عنوان ملی نخستین «دبیر فضایی») را گرفت و به صورت موقت برنامه شاتل فضایی آمریکا را به حالت تعلیق درآورد و نشان داد که اکتشاف پهنه بی پایان هستی با چه خطراتی همراه است. سی سال از آن زمان گذشته و به همین مناسبت برآن شدیم تا حقایقی در این باره را با شما در میان بگذاریم که احتمالا از آنها بی اطلاع هستید. 1- چلنجر منفجر نشد شاتل فضایی تنها 73 ثانیه بعد از بلند شدن و در ارتفاع 46 هزار پایی (14 هزار متری از سطح زمین) دچار حریق شد. حادثه شبیه به انفجار به نظر می رسید و رسانه ها نیز از عبارت «انفجار» برای توصیف آن استفاده کردند و حتی مقامات ناسا نیز به اشتباه آن را اینگونه به تصویر کشیدند. اما بررسی هایی که بعدها انجام شد نشان داد که هیچگونه انفجاری با آن مفهوم که ما در سر داریم رخ نداده است. ظاهرا عایق بندی شتاب دهنده سوخت جامد سمت راست چلنجر دچار ایراد شده بود و در جریان بلند شدنش در آن هوای سرد دچار نشتی شده و در نتیجه گاز داغ شروع به خارج شدن از آن کرده بود. بعد از بلند شدن، کپسول سوخت از بدنه جدا شده و به چندین تکه تقسیم شده بود و جریان اکسیژن مایعی که به خاطر این اتفاق به راه افتاده بود و همچنین هیدروژن حریق بزرگی را ایجاد کرده و این تصو, ...ادامه مطلب

روز گذشته رسانه های دولتی چین از برنامه های این کشور برای ارسال یک کاوشگر به نیم کره کشف نشده ماه تا سال 2018 میلادی خبر دادند تا نام آن را به عنوان نخستین کشوری به ثبت برسانند که موفق به کشف بخش تاریک این قمر شده است. به گفته Liu Jizhong رئیس مرکز اکتشافات قمری چین، براساس این برنامه قرار است که یک سفینه فضایی به نام Chang’e-4 به ماه سفر کند و این اتفاق برای نخستین بار است که رخ می دهد. نیم کره دور ماه (که به خاطر ناشناخته بودنش «تاریک» خوانده می شود نه فقدان نور) تا سال 1959 میلادی و وقتی که فضاپیمای جماهیر شوروی از آن عکسبرداری کرد، رویت نشده بود. قرار است که Chang’e-4 فرود نرمی را روی قسمت پشتی ماه داشته باشد و در ادامه تحقیقات و گشت زنی هایی را هم در آن انجام دهد. آقای Liu در مصاحبه خود با خبرگزاری فرانسه اعلام کرد: به لطف این ماموریت کشور ما می تواند گام بزرگی را در حوزه اکتشافات ماه بردارد. طبق گفته مدیر مرکز اکتشافات ماه، این کاوشگر قرار است که به بررسی شرایط جغرافیایی سطح ماه بپردازد و در عین حالا به پیشبرد برنامه فضایی چین کمک کند. براساس گزارش خبرگزاری فرانسه و به نقل از خبرگزاری های دولتی چین، Qian Yan (از مقامات رسمی علمی در این کشور) اظهار داشته، پروازهای فضایی «به نوعی تبلور توان ملی چین» هستند و هر ماموریت موفقی که در این رابطه انجام می شود غرور و افتخار ملی شهروندان آن را بر می انگیزد. گفتنی است که چین نخستین فضاپیمای خود به نام Chang’e-3 را در سال 2013 میلادی به نزدیکی ماه فرستاد و کاوشگر آن به نام Jade Rabbit تا فوریه سال 2014 میلادی به کاوش در سطح آن پرداخت. در همان سال، این کشور یک فضاپیمای بدون سرنشین را برای پرواز در اطراف ماه و بازگشت به زمین ارسال کرد. حالا فضاپیمایی که قرار شده تا سال 2018 میلادی به سمت این قمر حرکت کند نیز احتمالا ساختاری مشابه به Chang’e-3 دارد منتها با این تفاوت که ظرفیت آن برای حمل محموله بیشتر خواهد بود. برچسب‌ها:Chang’e-4چینماهنیم کره تاریک ماه اشتراک‌گذاری: This entry passed through the Full-Text RSS service - if this is your content and you're reading it on someone else's site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers., ...ادامه مطلب