نقد و بررسی بازی Call of Duty WWII

پس از مدت ها انتظار call of duty نه تنها به اصل خودش یعنی جنگ جهانی دوم باز میگردد بلکه در عین حال به یاد واره ای از پیوستگی قدرتمند برادران جنگجوی جنگ جهانی نیز تبدیل میشود. ارتباط با غریبه ها در فضای آنلاین برای بازی و البته بازی زامبی برای خیلی ها عجیب و غریب نیست اما call of duty WWII با بازی campaign  منحصر به فردش ادای احترامی به رابطه ی برادری بازیکنانش که در طول بازی رشد میکند و قدرتمند تر میشود نیز میکند.

این موضوع البته ارتباطش را در خود بازی نشان میدهد که شما برای بقا به منابع در دست هم بازی هایتان نیازمند هستید. با دیدن جهان بازی از نقطه نظر یک سرباز آمریکایی و چند تن از متحدان دیگر در این داستان تاثیر گذار میبینید که چگونه اشغال اروپا توسط نازی های ویرانی هایی را برای مردم اروپا و ازجمله خود آلمان به بار آورد.

شاید به قدری نمادین باشد که این بازی در کنار بازی چند نفره ی خود به شکلی کاربردی هرچیزی را که شما از یک بازی تفنگی انتظار دارید برای شما مهیا میکند و البته در عین حال از فرمول های غیر واقعی همیشگی call of duty  امتناع میکند.

شاید یک تجربه ی اول شخص جنگی که از نورماندی آغاز و تا رودخانه ی راین ادامه میابد خیلی هم تجربه ی جدیدی در بازی های تفنگی نباشد اما قول میدهیم شما تا بحال چیزی شبیه به سفر با  رونالد دنییلز و پیاده نظام اول  او در call of duty WWII  را تجربه نکرده اید.

طول بازی 6 ساعته ی منحصر به فرد campaighn برای شما مجموعه ای از نبرد های تن به تن را با طرحی عالی از تصویر و صدا به همراه می آورد.تلفیق صدای ناهنجار شلیک با صدای شکننده ی خشاب عوض کردن تفنگ ها بسیار مناسب است و این سفر مخلوط است با مناظری که زیبایی اشان دقیقا  بر عکس کشتار ها و ویرانی های اطراف بازی کننده است.

مجموعه ی شخصیت های همراه کننده و خوش ساخت در داستان بازی این روایت را از پیش بهتر میکند و البته این شخصیت ها در هنگام نبرد بر اساس نیاز و عملکرد ، شما را همیاری میکنند.

دوست صمیمی شما رابرت زوسمان به شکل مناسبی از سلامت شما مراقبت میکند و البته دوست همیار دیگری به نام درو استایلز مطمئن میشود که شما به اندازه ی کافی نارنجک به همراه دارید.اگر چه ویلیام پیرسون که جنگ او را سر سخت کرده است به عنوان افسری بی عاطفه و خشن که بسیار خوب توسط جاش دومال نقش آفرینی شده رفتار میکند اما چشمان تیز بین اش با دوربین به شما کمک میکند که خطوط دشمنان نزدیک خود را تشخیص بدهید.

این همیاری ها البته وابسته به آرامشی است که در طول بازی و با کشتن بیشتر، کمتر میشود.این دریافت ذخائر جنگی بر اساس تعداد کشته ها البته میتواند توسط سازنده تولید شده باشد اما به هر ترتیب به تمرکز روایت بازی بر رابطه ی برادرانه ی بازیکنان نیز درخور است.

با این که به روشنی داستان این بازی ماجرای دنییل است اما sledgehammer  تهیه کننده ی این بازی شما را درموقعیت های مختلف و از نقطه نظر سربازان مختلف مانند پرز که فرمانده تانک است و روسو که فرمانده بخش مقاومت فرانسوی است میگذارد.

این تعاملات ارزشمند شما را از بازی معمولی تک نفره در کل بازی رها میکند.درست است که دنییل یک اسنایپر فوق العاده برای نیروی هوایی آمریکا است و یکی از معتبر ترین تفنگداران در طول بازی است اما نهایتا این بازی نتیجه ی تلاش گروهی است و این چیزی است که از آن بهره میبرد.

نبرد در این بازی نیز فقط عجله برای رفتن به هدف های بعدی نیست، بلکه شما باید تقریبا در هر جایی پناه بگیرید و هر میزی را بر گردانید تا در سرپناه آن به اندازه ی لازم نازی ها را بکشید تا کمی مسیرتان رو به جلو باز شود و ادامه دهید.اگر شما هر یارد از بازی را با پیشروی قدرتمند توسط بهترین Machine Gun  خودتان ادامه میدهید و یا به شکلی مخفیانه سربازان نازی در بخش های سخت و اما عادلانه ی پنهانی با چاقو میکشید.

مطالعه کنید: نقد و بررسی بازی جی تی اسپرت ، تجربه ای واقعی و متفاوت

بخش campaign  به شما نبرد هایی پر تنش را هدیه میدهد که هر نقطه ی امن بدست آورده  شده ی آن به شما این حس را میدهد که مستحق بدست آوردن آن نقطه بودید. و البته زمانی که شما به هم تیمی هایتان برای ذخایر و رصد متکی هستید حسی قدرتمند از یک عضو خوب در تیمی دارید که شما را نیز مراقبت میکند.

نتیجه ی این طراحی یک لذت بی سابقه است که کمبود آن در  سری اول call of duty world at war که طرحی خبرنگارانه و جهانگردی بی محتوا را ارائه میکرد قابل مشاهده است.

احاساسات به مقدار مناسبی داستان این بازی را پوشش میدهد، هم در هنگام نبرد و هم در بخش های میان نبرد ها.شما این انتخاب را دارید که شهرت قهرمانانه ی خودتان با نجات همراهان زخمی و جا مانده در نبرد و یا بخشیدن نازی های تسلیم شده بیشتر کنید.

تهیه کننده البته به دقت بخش انسان گرایانه را نیز به خوبی در بازی برای آلمان ها با دیالوگ ها به جا طراحی کرده است تا همیاری فرهنگی آن ها نیز در جنگ مشخص بشود حتی در جایی از بازی شما ماموریتی برای خارج کردن شهروندان عادی از یک منطقه ی جنگی را انجام میدهید.این جزئیات کوچک شاید برای بازی که هدفش کشتن است کرامتی دور از ذهن باشد.

با توجه به تکنولوژی های آینده نگرانه و افرادی با قابلیت های فرا انسانی که در بازی های قبلی call of duty  مشاهده کرده ایم ، این بازگشت به اواسط قرن بیستم برای بازی کنان بخش multiplayer  البته بسیار با خوش آمد گویی همراه بود.

نبرد در سر تاسر 10 نقشه ی تعبیه شده در جاهای مختلف اروپا به راحتی با انواع مختلف بازی های شناخته شده خود را با تمام اسلحه های معروف این بازی وفق میدهد ، اگر چه تنگ بودن بخش های مختلف نقشه ها به سلاح هایی مانند shotgun  ها و sub machinegun ها محبوبیت بیشتری برای انتخاب در بخش های مختلف بازی مانند team death match  و یا hard point  و غیره میدهد اما اگر شما به هر نوع بازی علاقه دارید نقشه ها به شما بخش های متقارنی را ارائه میدهد، مانند برج های توپخانه ، مارپیچ هایی مانند جنگل آردن و غیره را در نقشه ها میتوان استفاده کرد.

بخش Gridiron که همان بخش uplink  است ثابت کرد که گرفتن پرچمی که تبدیل به یک توپ شده است هنوز جایی در این سری بازی های call of duty  برای خود دارد.

حتی بدون مزایایی مانند پرش دوبل و دویدن روی دیوار شما همچنان نیاز به یک استراتژی برنده برای بازی در خرابه های  آخن آلمان و یا اسکله های لندن دارید و فکر بازی کردن با چیزی که رویای نازی ها بود آنهم در خاک انگلستان خودش بسیار سرگرم کننده است.

این بازی خیلی بیشتر از آن است که صرفا شما با توپ به سمت هدفتان در منطقه ی دشمن بدوید ، موفقیت در دانستن موقع مناسب برای پاس دادن توپ به هم تیمی و یا پرتاب آن به جلو برای قابلیت دویدن و تا بدست آوردن دوباره ی توپ پنهان شده است.البته خیلی اوقات لذت بخش است که فقط به عنوان عضوی همیاری کننده در طول بازی عمل کنید مهم نیست که شما خودتان را به یک هدف قربانی کننده تبدیل میکنید تا بازیکن توپ در دست به مسیرش ادامه بدهد و یا توجه دشمن را با کمپ کردن در هدف زمین خود جلب کنید.

اگر شما طرفدار اسنایپ کردن هستید این استعداد شما  در ورژنی از بازی call of duty WWII  که شبیه بازی battlefield Rush  است خودش را به خوبی نشان میدهد.در این بخش از بازی که یک تیم برای فتح کردن بخش های مختلف نقشه یک به یک تلاش میکنند ، سبک بازی چند حالته و خطی آن مکانی مناسب را برای سلاح های دور برد فراهم میکند ، مهم نیست که شما بخواهید یک به یک همراهان تانک ها را مورد هدف قرار دهید و یا اگر شجاعت کافی را به خرج بدهید برای هدف قرار دادن سرباز ها ی machine gun دار درون پناه گاه تلاش کنید.

مطالعه کنید: نقد و بررسی کنسول پی اس 4 پرو – PS4 Pro

فرمت متقارن حمله و دفاع این بازی بسیار مناسب یک تهاجم آخر الزمانی است که یکی از 3 حالت ماموریتی است که برای این نوع بازی در اختیار دارید ،در بازی به جای این که تیم تهاجم کننده را با زنده شدن محدود بازیکنان محدود شود، بازی بر اساس زمان محدود ساخته شده است.با این که این مساله فشار را بیشتر بر روی تیم حمله کننده میگذارد اما اگر شما عضو هر کدام از تیم ها باشید فرصت ها و چالش های مناسبی پیش روی شماست تا شمارا به یک عضو حیاتی در تیم تبدیل کند.

تمام ماموریت های این بازی ثابت کرده اند که درگیر کننده و رضایت بخش برای بازی کننده هستند که البته این باعث میشود که محدودیت فقط 3 حمله در این بازی تنها مشکل این نوع از بازی باشد.

مهم نیست که سلاح مورد علاقه ی شما چه باشد چون کلاس های اسلحه ی call of duty WWII به شما به شکلی عالی این امکان را میدهد تا استایل مشخص مورد علاقه اتان پیدا کنید و با تنوع و انعطاف پذیری مجموعه ی خود را اماده کنید. به طور مثال با پیوستن به گروه پیاده رو اعزامی شما میتوانید به طور انحصاری به گلوله های آتش زای شاتگان ها دسترسی پیدا کنید البته این به این معنا نیست که شما نمیتوانید در وسط بازی سلاح خودتان را عوض کنید.

هر چه بیشتر بازی کنید بیشتر جایزه میگیرید و میتوانید که اسلحه خانه ی شخصی خودتان را بهتر کنید و توانایی هایتان را مناسب با نیازتان بهبود ببخشید.در ساخت و ساز شخصیت خودتان به شما در طول بازی صندوق های ذخیره ای نیز هدیه داده میشود که از آیتم های درون آن میتوانید شخصیت خود را بهتر بسازید، این صندوق ها آیتم های تصادفی بدون ضرری به شما میدهند که تا الان هیچ میانبری برای خرید این جعبه ها در ورژن اولیه ی بازی دیده نشده است.

جایی به عنوان مقر در این بازی در نظر گرفته شده است که تمام انواع بازی های درون call of duty   را در مکانی اجتماعی دور هم جمع کرده است این مقر که با پس زمینه ی سواحل فتح شده ی نورماندی توسط متحدان جنگ ساخته شده و مکانی برای استراحت ، تجمع بازیکنان و تمرین کردن آن ها به شکلی است که در منوی اصلی بازی نمیتوان یافت.

در میان شلوغی بازیکنان در مقر و چک لیست اهدافی که میتوان در این مکان انجام داد ، مقر در نگاه اول پر هیاهو به نظر میرسد اما با نگاهی دوباره میتوان به عمق کاربردی بودن و سرگرم کنندگی فعالیت ها در این مکان پی برد.

در کنار تکمیل اهدافی که مربوط به بخش اجتماعی درون مقر میباشد مانند دستور دادن به سربازان ، برای شما جوایزی نیز در مغازه ها ی این مقر تعبیه شده است که البته برای انها نیاز به پرداخت میزان عادلانه ای ارز درون بازی دارید تا این معاملات و قرار داد ها را فعال کنید.

این قرارداد ها انگیزه ای قوی را برای بازی کردن در بازی های چند نفره به شما میدهد که چیزی فراتر از بدست آوردن یک نسبت مناسب از کشتن و کشته شدن است.

مقر به خودی خود بازی های تفنگی خوبی را برای بازیکنان به ارمغان می آورد، در یک دوئل  با یک غریبه شما 30 ثانیه از هیجان رقابت را به صورت آنی تجربه میکنید.مسابقه ی marquee  به صورت تک به تک شما در یک گودال رقابت میگذارد.

قمار این مسابقه ی تک سلاحی زمانی زیاد میشود که سایر بازیکنانی که در صف برای بازی هستند به تماشای مسابقه ی شما مینشینند.این هیجان ظاهری حتی با دیدن باز کردن صندوق های ذخیره ی تصادفی دیگران نیز ایجاد میشود.

اینجا مکانی است که شما انگیزه مند شوید ، با دیدن بازیکنانی با رتبه های بالا تر و نشانه های prestige  که با افتخار در بالای سرشان میدرخشد. تهیه کننده ی بازی میداند که مقام های prestige  چقدر اهمیت دارند و دلیلش نیز مخاطبان جدی و البته منظره ی فوق العاده ی پرواز نمایشی هواپیماها در هنگام rank reset  میباشد.

بازی زامبی در call of duty WWII  باز خودش را به عنوان یکی از مورد نیاز ترین بازی های سری call of duty  با همراه شدن با بازیکنان دیگر برای رسیدن به اهدف مشخص نشان میدهد.

این بخش که با نام آخرین رایش در بازی نامگذاری شده است شما را در یک دنیای خیالی در روستای باواریا در مقابل موجی از زامبی ها رو در رو قرار میدهد. این بخش محیطی بسیار غنی از بازی به بیرون و حفظ بازی درون گروه را دارد که در آن به سادگی میتوانید از گروه خود در میان از بین بردن زامبی ها جدا شوید و راه را گم کنید.

وقتی شما در حال کشتن نیستید باید ماموریت های مختلفی را انجام دهید ، سوئیچ های مختلفی را روشن کنید و به کشف راز های مخفی سرتاسر دهکده بپردازید که گاهی اوقات سمبل هایی هستند که در نقاشی های مشخص شده در نقشه پنهان شده اند. کسانی که در انجام کار های چند وظیفه ای مهارت دارند این آیتم های هیجانی و حمله های بی گدار زامبی ها را به شکلی مثبت و جذاب تلقی خواهند کرد. همانند بخش های زامبی  دیگر، این بخش از call of duty WWII  نیز پر از جذابیت هایی است که طرفداران را وادار میکند تا دفعات زیادی به این بازی برگردند.

انگیزه ای اصلی در این بازی این است که شما فکر کنید چقدر با دوستانتان میتوانید در مرحله های بعدی رو به جلو بروید. به غیر از این که شما با دوباره بازی کردن نقشه را بهتر میشناسید و با انواع مختلف زامبی ها آشنا میشوید، با دوباره بازی کردن شما جوایزی را دریافت میکنید که شخصیت شما در بازی را به شکل مناسبی ارتقا میدهد ، از قابلیت های گذرا گرفته تا مجموعه اسلحه های سفارشی و غیره .

شما میتوانید با مجموعه اسلحه های سفارشی تهاجمی تعداد کشته های خود را در تیم افزایش دهید اما به یاد داشته باشید که اگر شما توانایی هایتان را مانند یک پزشک در بازی تنظیم کنید چقدر میتوانید مفید باشید.

در مقایسه با سایر انواع بازی ها در call of duty WWII  بخش صندوق های قابل غارت در زامبی نقش مهم تری را بازی میکنند که این مساله به این بخش ارزش زیادی در مجموع بازی میدهد.

هر صندوق میتواند آیتمی به شما بدهد که مسیر بازی اتان را تغییر دهد مانند قابلیت زنده شدن دوباره و یا ار پی جی هایی که زامبی ها را به یک جا از بین میبرد و غیره.

بخش سرگرم کننده ی این بازی نیز همین است که شما تشخیص بدهید از این جوایز بدست آورده شده کجا و چگونه استفاده کنید.آیا شما از این امکانات در جایی و فقط برای جلو بردن مرحله استفاده خواهید کرد و یا این استفاده را برای زمانی ذخیره میکنید که تمام نقشه و اهداف آن را بررسی کرده اید.

در نهایت اگر تمام بازی کنندگان call of duty WWII بر اساس نمایش بازی اشان در مرحله ی D-DAY  اندازه گیری شوند این به این معنی است که این بازی توانسته طراحی تاثیر گذار خودش را به خوبی تحویل مخاطبانش بدهد. وقتی با قایق ها در حال نزدیک شدن به ساحل هستید شاید کمی به جای هیجان افسرده شوید زیرا میدانید که ممکن است خیلی از برادران هم سفر شما بقای خود را در نبرد حفظ نکنند.

بخش War Mode  این بازی شاید به اندازه ی دیگر بخش ها احساساتی نباشد اما درجه ای عالی از بازی را برای بازیکنان رقابتی به عرصه می آورد. بازی زامبی با بازگشت به فرم درخشنده ی خودش به خوبی خوی درنده ی رقابتی بازیکنان را با خودش در یک بازی آنلاین هدف دار همانند campaign  تلفیق میکند.

Call of duty WWII  یکی از جامع ترین بازی های این سری از بازی میباشد و واقعا میتوان گفت که استحکام سری بازی های CALL OF DUTY  را با قدرت تمام حفظ کرده است.

منبع: gamespot