در سریال Westworld شاهد این هستیم که رباتهای انساننما در حال کشف واقعیت پشت پرده ادراک مصنوعیشان هستند، این که این رباتها ساخته شدهاند تا توسط انسانها مورد سو استفاده و قتل قرار گیرند، توسط انسانهای پولدار بیارزشی که برای چند روز به Westworld میآیند تا سرگرم شوند. با دیدن این سریال و این در هم شکستی درک پیشین این رباتها از جهان خود، این سوال برایمان پیش میآید: ما خودمان از کجا میدانیم که انسانیم و نوعی هوش مصنوعی در قالبی انسانی نیستیم؟! آیا رباتی نیستیم که برنامهریزی شدهایم تا فکر کنیم که انسانیم؟ داشتن اراده آزاد چه احساسی دارد و فرق آن وقتی که حاصل از طبیعت یا حاصل از برنامهریزی توسط انسانها باشد چیست؟ اگر نتوانیم فرق بین یک ربات و انسان را تشخیص دهیم اصلاً این تفاوت چه اهمیتی دارد؟ این سوال با فیلسوفها، دانشمندان علوم کامپیوتر و نویسندگان مختلف در میان گذاشته و جوابهای زیر دریافت شده است که با هم مرور میکنیم. با دیجی رو همراه باشید. ایوان سلینجر استاد دانشکده فلسفه در انستیتو تکنولوژی روچستر «این سوال سوالی قدیمی است، این که آیا ما واقعاً میدانیم که ربات نیستیم یا نه، حداقل از اوایل مدرنیته پرسیده شده است، زمانی که «رنه دکارت» در پی پاسخ به این سوال بود که آیا به حقیقت میتواند بداند که دیگرانی که شبیه او هستند و مانند او رفتار میکنند ماشیناند یا انسان. «دکارت» دلیل خود را برای مطرح کردن این سوال داشت و آن نیز این بود که او میتوانست به راحتی به افکار خود دسترسی داشته باشد اما نمیتوانست همین کار را در مورد دیگر اشخاص انجام دهد. بهترین کاری که توانست در چنین شرایطی انجام دهد این بود که نتیجه بگیرد که در واقع با دیگر انسانها احاطه شده است و این باور, ...ادامه مطلب