باکتری های روده چگونه ژن های ما را کنترل می کنند؟

هم رسان: به تازگی موسسه Babraham تحقیقات جدیدی را در رابطه با باکتری های روده انجام داده که نشان می دهد باکتری های مفید روده می توانند فعالیت ژن های ما را کنترل کرده و به طور بالقوه به جلوگیری از سرطان کلورکتال کمک کنند.

به گزارش پایگاه خبری هم رسان و به نقل از نیواطلس، اجزای تشکیل دهنده میکروبیوم روده تاثیرات مختلفی برای کل بدن ما دارند. در حال حاضر می دانیم باکتری موجود در روده ما می تواند بر روی فعالیت ژن های خاصی تأثیر بگذارد اما در حال حاضر مشخص نیست این مکانیزم چگونه انجام می شود.
مطالعات جدید گروهی بین المللی از محققان یکی از این روش های مرموز را کشف کرده و نشان می دهد پیام های شیمیایی تولید شده توسط باکتری های روده چگونه می تواند باعث ایجاد یک فرآیند و در نتیجه روشن و خاموش شدن ژن های خاص شود.
زمانی که برخی از باکتری های روده با هضم مواد غذایی همچون میوه و سبزیجات روبرو می شوند موجب تولید ماده شیمیایی به نام اسیدهای چرب پایه کوتاه می شوند. ترشح این اسیدهای چرب کوتاه به درون غشای سلولی روده موجب مختل شدن تولید پروتئینی به نام HDAC2 شده و به دنبال آن موجب افزایش تعداد نشانگرهای شیمیایی اپی ژنتیک به نام crotonylation می شوند.

در این مطالعه جدید، محققان دریافتند موش هایی که به منظور کاهش باکتری های روده با آنتی بیوتیک درمان شده بودند در مقایسه با شرایط طبیعی از میزان بالاتری پروتئین HDAC2 برخوردار بودند. تحقیقات قبلی محققان نشان می دهد افزایش این پروتین در کولون می تواند با سرطان کلورکتال ارتباط داشته باشد. فرضیه ای که محققان در این مرحله بر اساس آن جلو می روند این است که فعالیت باکتری روده به طور مستقیم بیان HDAC2 و حجم crotonylation را تنظیم می کند و همین امر بر فعالیت ژن های خاص تأثیر می گذارد.
«راشل فیلو» محقق ارشد این گروه تحقیقاتی می گوید: «اسیدهای چرب پایه کوتاه، مهمترین منبع انرژی سلول ها در روده هستند اما همین ماده می تواند بر روی فرآیند crotonylation ژنوم تأثیر بگذارد. Crotonylation در بسیاری از سلول ها یافت می شود اما این فرآیند در روده ها بسیار رایج است.»
نتایج تحقیقات جدید اهداف جدیدی را برای توسعه داروهای سرطانی در آینده ارائه می دهد و همچنین بینش بهتری را در رابطه با روش هایی که باکتری های روده می توانند فعالیت ژن های ما را تغییر دهند، در اختیار ما می گذارد.
این تحقیق در نشریه Nature Communications به چاپ رسید است.