سیستم ترازوی داخلی بدن میزان چربی را تنظیم می‌کند

هم رسان: مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد بدن شامل مجموعه‌ای از مقیاس‌ها و به اصطلاح ترازوهایی است که می‌توانند در هنگام بالا رفتن غیرعادی وزن، متابولیسم چربی را تغییر دهند.

به گزارش پایگاه خبری هم رسان و به نقل از نیواطلس، حالا محققان سوئدی یک سیستم تنظیم چربی در بدن شناسایی کرده‌اند. این مکانیسم افزایش وزن بدن را مانند ترازو متوجه می‌شود و با ارسال سیگنال‌هایی به مغز دستور می‌دهد تا میزان مصرف غذا را کاهش دهد. در صورت تائید نتایج این تحقیق، این اولین مکانیسم تنظیم چربی خواهد بود که در بیش از دو دهه اخیر شناسایی شده است.
«جان اولوف جانسون» محقق اصلی در این مطالعه می‌گوید: «ما توانسته‌ایم دلایلی برای وجود ترازوهای داخلی در بدن پیدا کنیم. وزن بدن در اندام‌های پایینی ثبت می‌شود. در صورتی که وزن بدن رو به افزایش باشد، سیگنالی به مغز ارسال می‌شود تا مقدار غذای مورد نیاز بدن را کاهش دهد و وزن بدن را ثابت نگه دارد.»

این گروه تحقیقاتی پس از قرار دادن کپسول‌های مخصوص اندازه گیری وزن در بدن نمونه‌های حیوانی به این مکانیسم دست یافتند. پس از دو هفته حیواناتی که اضافه وزن داشتند در مقایسه با یک گروه کنترل مقدار غذای خود را کم کردند و در نتیجه حجم چربی بیولوژیکی آن‌ها کاهش یافت. همچنین محققان در این حیوانات شاهد افزایش تحمل گلوکز بودند.
این گروه تحقیقاتی برای پی بردن به نحوه کار این مکانیسم کنترل وزن، سلول‌های استئوسیت که یکی از سلول‌های اصلی موجود در داخل بافت استخوانی است را مورد بررسی قرار دادند. تحقیقات قبلی حاکی از این هستند استئوسیت ها نه تنها می‌توانند فشار وارد بر استخوان ها را احساس می‌کنند بلکه متابولیسم انرژی و گلوکز را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
محققان یک مدل موش ترانس ژن با استئوسیت های کاهش یافته به وجود آوردند و آزمایش‌های کپسول وزن را بازسازی کردند. تأثیرات قبلی کاهش مقدار غذای مصرفی و کاهش وزن در موش‌هایی با استئوسیت های کاهش یافته رویت نشد و این مسئله باعث شد این گروه تحقیقاتی پیشنهاد دهند مکانیسم حسگر کاهش وزن داخلی توسط استئوسیت های موجود در استخوان‌های تحمل کننده وزن بدن کنترل می‌شود.
حدود 23 سال پیش هورمونی به نام لپتین کشف شد که عامل تنظیم کننده متابولیسم بدن شناخته شد. تحقیقات ضد چاقی در چند دهه اخیر بر روی شناسایی نحوه کنترل اشتها و متابولیسم چاقی توسط این هورمون متمرکز شده‌اند. این مطالعه جدید به مکانیسمی ناشناخته اشاره می‌کند که حجم چربی موجود در بدن را به طور کاملاً مستقل از لپتین کنترل و تنظیم می‌کند.
پروفسور کلائس اولسون در این خصوص می‌گوید: «مکانیسمی که ما به تازگی کشف کردیم حجم چربی بدن را مستقل از لپتین تنظیم می‌کند، و این احتمال وجود دارد لپتین در کنار فعال سازی سیستم‌های اندازه گیری داخلی بدن یک درمان بسیار مؤثر برای چاقی به حساب بیاید.»

یکی از پیشنهادات بسیار جذاب که ریشه در این تحقیقات دارد این است که این کشف می‌تواند رابطه به کرات مشاهده شده بین مقدار زمانی که فرد در حالت نشسته قرار دارد و افزایش احتمال بیماری‌های متابولیک مانند چاقی و دیابت را به خوبی توضیح می‌دهد. محققان در این مطالعه این طور نتیجه گیری می‌کنند: «ما فکر می‌کنیم نشستن طولانی مدت باعث کاهش دریافت مقدار استئوسیت در استخوان‌هایی که وزن را تحمل می‌کنند می‌شود و در نتیجه تنظیم هم ایستایی وزن بدن سیگنال انتقال دهنده به مغز را فعال نمی‌سازد و در نهایت باعث چاقی می‌شود.»
علیرغم این که این تحقیق هنوز در مراحل اولیه قرار دارد، اما یک فرضیه قانع کننده است که می‌تواند به چندین روش جدید برای درمان چاقی و دیگر بیماری‌های مرتبط منجر شود.