ویجیاتو: بررسی بازی Judgment – کارآگاه کاراته‌باز

همانطور که در مطلب نگاه اول اشاره کرده بودم، باید بگویم که تجربه بازی Judgement شبیه به این است که شما یک نسخه از سری Ace Attornity را بازی می‌کنید با این تفاوت که بازی تبدیل به یک اکشن سوم شخص شده که از المان‌های سری بازی‌های بتمن و هیتمن و از همه بیشتر L.A Noire و البته چند عنوان دیگر نیز الگو برداری کرده است.

یاگامی در طول بازی گاه باید با یک شاهد صحبت کند و از او اطلاعاتی کسب کند، در این حالت قدرت انتخاب شما و دیالوگ‌هایی که بر اساس داشته‌های خودتان مطرح می‌کنید مهم می‌شود. در قسمتی دیگر شاید یک متهم را در کنج خیابان گیر بیاورید که باید او را تعقیب کنید (و با دکمه‌زنی یا همان QTE دنبال این بابا افتادن را پیش ببرید) و یا شاید هم مجبور شوید که یواشکی و به صورت مخفی‌کاری در کوچه و پس کوچه به دنبال او بیفتید و هر از گاهی هم قایم شوید تا شما را نبیند. در کنار این‌ها گاه مجبور هستید که یک یا چند مورد را در جای درست به هم ربط دهید تا بتوانید کسی را متهم کنید و یا اینکه در برخی موارد مانند شوالیه گاتهام، باید چشمان تیزتان را باز کنید و صحنه جرم را موشکافی کنید.

اقدامات بالا همه بخش‌های کارآگاه بازی‌های یاگامی را شکل نمی‌دهند و مواردی مانند تعقیب نامحسوس با پهپاد جاسوسی و…. نیز در بازی وجود دارد. اساسا بازی مانند سری GTA سعی می‌کند که در هر مرحله یک حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد و قابلیت جدیدی را به نمایش بگذارد و این موضوع با توجه به مدت زمان طولانی بازی (نزدیک به ۳۰ ساعت) از اقدامات مهمی بوده که تیم سازنده نه به طور کامل اما کم و بیش از پس آن برآمده است.