لیفان X50 در برابر رنو ساندرو، مبارزه هاچ بک/ کراس اوور های 50 میلیونی

چند سالی است که مرز بین کلاس های مختلف خودرو در حال از بین رفتن است، سدان هایی با طراحی کوپه، شاسی بلند های کوچک شده و اخیرا نیز هاچ بک هایی نزدیک به کراس اوور های شهری، به بازار معرفی شده اند.

در کشورمان نیز علیرغم تمام محدودیت ها، خودروسازان چینی زمینه ساز ایجاد تنوع و تحول در برخی سگمنت ها شده اند و حالا شاهد عرضه خودروهایی با طراحی تلفیقی هستیم.

لیفان X50 که چند ماهیست به بازار ایران راه یافته، شاهدی بر این مدعاست و از یک سو ابعاد یک هاچ بک را با طراحی ظاهری نزدیک به خودروهای شاسی بلند شهری (کراس اوور) ارائه می دهد.

از سوی دیگر پس از سال ها انتظار، سرانجام دومین محصول بر روی پروژه ال 90 یا همان تندر 90 نیز از سوی پارس خودرو عرضه شده است.

رنو ساندرو به عنوان هاچ بکی براساس ال 90، ویژگی های فنی مشترکی با این خودرو شناخته شده دارد و به همان اندازه نیز مرتفع و کراس اوور مانند است، بنابراین مقایسه این دو خودرو اسما متفاوت اما باطنا یکسان با قیمتی نزدیک، می تواند جالب توجه باشد.

طراحی بدنه

هیچ شکی نیست که لیفان X50 خودرو نسبتا زیبایی محسوب می شود و برخلاف ساندرو می تواند نظر مثبت اکثر افراد را به سوی خود جلب کند.

ساندرو درست مانند ال 90 با طراحی ساده و اقتصادی (با حداقل خط و خطوط و انحنا) شکل گرفته و به دلیل ارتفاع زیاد از سطح زمین، تا حدی غیر معمول و عجیب جلوه می کند. به خصوص اگر بخواهید این خودرو را با هاچ بک خوش چهره ای چون پژو 206 مقایسه کنید، قطعا مایوس خواهید شد.

در مقابل لیفان X50 طراحی جالب اما نسبتا نامتانسبی دارد. علاقه مندان دوآتشه خوب می دانند که طراحی دماغه این خودرو شباهتی به محصولات چند نسل قبل اپل دارد و در نمای عقب نیز شباهت ایکس 50 با آلفارومئو جولیتا غیر قابل انکار است.

جالب تر آنکه چند ماه بعد از رونمایی از لیفان X50، نسل جدید هیوندای توسان نیز به بازار آمد و در کمال تعجب شاهد تشابه بسیار زیاد چراغ ها و فرم کلی نمای عقب این توسان جدید با لیفان ایکس 50 هستیم.

هرچند شاید بتوان این شباهت را اتفاقی توصیف کرد اما به هرحال این نکته جالب به تنهایی مهر تاییدی است به نزدیک شدن طراحی بدنه خودروهای مختلف از گوشه و کنار جهان.

فضای داخلی

براساس نتایج یک تحقیق، فضای داخلی کابین بیشترین تاثیر را در انتخاب یا عدم انتخاب یک خودرو دارد، در واقع شاید در بلند مدت عادت کردن به طراحی بدنه آسان باشد اما عادی شدن داشبورد نسبتا زشت و بسیار ساده ساندرو (یا L90) به هیچ عنوان ساده نیست.

در طرف مقابل، ایکس 50 فضای داخلی به شدت جذابی دارد که با طراحی خوب داشبورد و مجموعه پشت آمپر قرمز رنگ با دور موتور بزرگ (به سبک خودروهای فراری) متفاوت از تمام خودروهای اقتصادی موجود در بازار به نظر می رسد.

هرچند بازهم براساس تحقیقات، سرعت سنج دیجیتالی نمی تواند اطلاعات دقیق و درستی را به سرعت در اختیار راننده قرار دهد و از همین روست که خودروسازان مطرح حتی با وجود انواع و اقسام نمایشگر، طراحی گرافیک سنتی و آنالوگ را برای مجموعه سرعت سنج حفظ کرده اند، اما برای لیفان X50 این نکته رعایت نشده است و شاهد استفاده از یک سرعت سنج کوچک دیجیتالی در مرکز دور سنج موتور هستیم.

فارغ از این نکته، فضای داخلی رنو ساندرو بزرگتر احساس می شود و تفاوت بین دو خودرو به خصوص در فضای سر شرنشینان عقب کاملا محسوس است.

در واقع اگر استفاده خانوادگی زیادی از ماشین دارید یا بلند قد هستید، بی هیچ شک و تردید، ساندرو فضای بزرگتری را در اختیارتان قرار می دهد.

جالب آنکه برای لیفان X50 تنظیم ارتفاع صندلی راننده نیز در نظر گرفته نشده و همین مسئله تا حدی ممکن است استفاده از این خودرو را برای برخی افراد سخت کند، به خصوص که حتی رانندگان بلند قد علیرغم دید خوب، تا حدی با مشکل نزدیکی بیش از حد سر به سقف روبرو می شوند.

امکانات رفاهی

نبود هیچ گونه آپشن رفاهی ای، یکی دیگر از پاشنه های آشیل خانواده تندر 90 و ساندرو در برابر رقباست.

لیفان ایکس 50 درنمونه مونتاژی در ایران از برخی آپشن های مهم نظیر سامانه ایمنی ESP پاکسازی شده.

اما به سانروف، سنسور دنده عقب، تهویه مطبوع اتوماتیک و امکانات متداولی از این دست مجهز است که البته در ساندرو نمی توان اثری از آن ها را مشاهده کرد، در واقع تنها امکانات ساندرو، شیشه و آینه های برقی و تهویه مطبوع دستی کاملا ساده است.

مشخصات فنی

پیشرانه ساندرو کاملا با ال 90 یکسان است و با کد K4M شناخته می شود. این موتور 1.6 لیتری یارای تولید 105 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن متر گشتاور را راهی چرخ های جلو می کند، در مقابل لیفان ایکس 50 با موتوری 1.5 لیتری 102 اسب بخار قدرت و 133 نیوتن متر گشتاور دارد.

مهمترین تفاوت دو خودرو در این بخش به رقابت گیربکس 4 سرعته و نسبتا قدیمی ساندرو با ساختار به ظاهر مدرن CVT (ضریب متغییر پیوسته) لیفان X50 مربوط می شود.

هرچند در زمینه ترمزگیری نیز بار دیگر ساندرو حداقل بر روی کاغذ عرصه را به رقیب واگذار می کند و با ترمز های کاسه ای برای محور عقب، شانسی در برابر ترمز های چهار چرخ دیسک قدرتمند لیفان ندارد، اما سیستم تعلیق هر دو خودرو مشابه است و از ساختار اقتصادی و ارزان قیمت مک فرسون برای چرخ های جلو و غیر مستقل یکپارچه برای محور عقب تشکیل شده است.

نکته مهم آنکه از نظر فاصله از سطح زمین نیز اختلاف چندان مشهودی بین دو خودرو وجود ندارد و اگر براساس تعاریف رسمی لیفان ایکس 50 را یک کراس اوور و رنو ساندرو را یک هاچ بک معمولی بدانیم، باید گفت که در عمل هر دو خودرو ارتفاع قابل توجهی (بین 15 الی 20 سانتی متر بستگی به وزن سرنشینان و بار) از سطح زمین دارند که حتی با در نظر گرفتن سرعت گیر های غیر استاندارد نیز رقم قابل توجهی به نظر می رسد و این دو خودرو را به دنیای کراس اوور های تک دیفرانسیل نزدیک می کند.

تجربه رانندگی

تجربه رانندگی با ساندرو همانند تندر ۹۰ است و بنابراین توصیف ماجرا با توجه به تکراری بودن این خودرو و سابقه نزدیک به ۹ ساله تولید تندر ۹۰ تکرار مکررات خواهد بود. تنها یا شاید مهمترین تفاوت این است که ظاهرا مهندسان توامند رنو‍‍‍ به طریقی تنظیم فرنبندی عقب را تغییر داده اند و حالا ساندرو احساسی بهتر از چسبندگی و هندلینگ را نسبت به تندر ۹۰ در اختیار راننده قرار می دهد.

حس فرمان، هماهنگی موتور و گیربکس، قدرت ترمز گیری و سایر امور تفاوتی با تندر ۹۰ ندارد و البته هماهنگی گیربکس کلاسیک اتوماتیک با موتور تا حدی بهتر از گیربکس سی وی تی لیفان ایکس ۵۰ به نظر می رسد که مانند تمام گیربکس های سی وی تی، چندان احساس خوبی را به راننده منتقل نمی کند.

لیفان ایکس ۵۰ همچنین به علت ارتفاع نسبتا زیاد بدنه و فنربندی نسبتا نرم و راحت، از نظر هندلینگ نیز چندان خودرو تند و تیزی محسوب نمی شود و در سرعت های نسبتا بالا تمایلی به ناپایداری را از خود نشان می دهد که برخی مالکین به خصوص در شرایط جوی نامناسب و بر روی مسیر لغزنده، تجربه چنین شرایط را داشته اند.

با این حساب به نظر می رسد که استفاده از سامانه ایمنی ESP برای ایکس ۵۰ نسبتا ضروری است و حذف این سیستم از روی نمونه مونتاژی در کشور حرکت اشتباهی بوده است.

با این حال ایکس ۵۰ برای استفاده معمول و درون شهری خودرویی توانمند، نرم و کم سرو صدا (به خصوص در مقایسه با سایر خودروهای چینی) محسوب می شود و می تواند لبخند رضایت را به مالکین هدیه دهد.

از نظر مشخصات عملکردی، برتری در شتاب و سرعت با ساندرو خواهد بود اما لیفان ترمز های بهتری دارد و اطمینان بیشتری را به خصوص در هنگام سنگین بودن خودرو به راننده هدیه می دهد.

جالب آنکه در زمینه مشخصات ایمنی نیز لیفان به دلیل جدید بودن ظاهرا هنوز مورد آزمون تست تصادف واقع نشده است اما ساندرو با توجه به سابقه عرضه در بازار های اروپا در حدود ۳ ستاره ایمنی را بدست آورده است که باید این سطح از ایمنی را در مقایسه با رقبا کافی اما در مقایسه با قیمت ۵۰ میلیونی و اهمیت ایمنی خودرو در کشور حادثه خیزی چون ایران، حداقلی دانست.

در نهایت برخی مالکان و خریداران لیفان ایکس ۵۰ نسبت به مصرف نسبتا زیاد این خودرو در روزهای نخست شکایت دارند که البته ظاهرا این مشکل پس از آب بندی خودرو نسبتا حل می شود و در نهایت مصرف میانگین لیفان به حدود ۸.۵ – ۹ لیتر در یکصد کیلومتر می رسد که چندان رقم بالاییی نیست اما ممکن است اندکی از ساندرو بیشتر باشد.

متاسفانه در شرایط کشورمان هنوز امکان تست همه جانبه و عددی خودرو (به خصوص در زمینه مصرف سوخت) فراهم نیست و از این رو نمی توان با دقت زیاد برنده و بازنده را در این زمینه معرفی کرد اما در هر حال این دو خودرو حتی با وجود پیشرانه های کم حجم، چندان هم اقتصادی نیستند و در صورتی که به مصرف سوخت اهمیت ويژه ای می دهید بهتر است به سراغ مدل های دنده دستی بروید که البته حدود ۷ تا ۱۰ میلیون تومان ارزانتر از نسخه های اتوماتیک هستند.

قیمت و شرایط بازار

لیفان ایکس ۵۰ و رنو ساندرو هر دو در نمونه های اتوماتیک در حدود ۵۰ میلیون تومان قیمت می خورند که البته این رقم اندکی بیشتر از قیمت رسمی ساندرو و اندکی کمتر از قیمت رسمی ایکس ۵۰ است.

نمونه دستی ساندرو نیز در حدود ۴۴ میلیون تومان تمام می شود که اینبارهم تفاوت چندانی با لیفان ایکس ۵۰ ندارد اما نکته مهم این است که در بازار دست دوم، بازار ساندرو بهتر به نظر می رسد و افت قیمت این خودرو از لیفان ایکس ۵۰ کمتر است.

در واقع مشکل افت قیمت نسبتا قابل توجه مانند تمام خودروهای چینی دیگر برای لیفان ایکس ۵۰ هم صادق است ولی ساندرو به سبب سابقه خوب تندر ۹۰، خدمات پس از فروش و تولید طولانی مدت پارس خودرو و برنده شناخته شده رنو، از شرایط بهتری برخودار است.

نتیجه گیری نهایی

در نهایت باید هر دو خودرو را موفق و دارای آینده در بازار کشورمان توصیف کرد. ساندرو بیشتر مناسب افرادی است که به قابلیت اطمینان و خدمات پس از فروش گسترده در شهر های مختلف نیازمندند و برای مثال زیاد با خودرو به سفر می روند یا کارکرد سالانه زیادی دارند.

به عبارت دیگر ساندرو به عنوان یک خودرو خانوادگی همه فن حریف برای استفاده درون و برون شهری و کارکرد زیاد در شرایط نه چندان مصاعد، عملکرد نسبتا تضمین شده ای دارد و به لطف شتاب و کشش نسبتا خوب می تواند راننده را راضی نگه دارد.

در مقابل لیفان ایکس ۵۰ زیباتر است و آپشن های رفاهی بیشتری را به همراه دارد. همچنین این خودرو به سبب خدمات پس از فروش نسبتا محدود و سابقه کمش در بازار نسبت به ساندرو، تا حدی ریسک خرید را به همراه دارد اما باید اعتراف کرد که کرمان موتور در زمینه تامین قطعات یدکی و رفع عیوب مونتاژی سری های اولیه تولید بسیار خوب عمل کرده است و ضعف کمبود قطعات یدکی (مانند آنچه در مورد برلیانس H330 اتفاق افتاده)‌ شامل حال ایکس ۵۰ نمی شود.

در نتیجه اگر به برند اهمیت زیادی نمی دهید و خاص بودن، آپشن های رفاهی، استفاده درون شهری به عنوان خودرو دوم و نگهداری بلند مدت برایتان اهمیت دارد، لیفان می تواند انتخاب قابل قبولی باشد، به خصوص که در صورت انتخاب مدل دنده دستی، شتاب و کشش خودرو نیز نسبتا خوب است، اما ساندرو برای کسانی که نیاز به خودرویی اتوماتیک با بازار دست دوم تضمین دارند، انتخاب بهتری است و کیفیت ساخت بالا و شتاب و کشش بهتر در کنار هندلینگ قابل قبول را برای خریداران خود به ارمغان می آورد.