نگاهی به گیم پلی خشونت آمیز Mafia 3 و نکاتی که بازی را با نسخه های قبلی متمایز می سازد [تماشا کنید]

داستان مافیا 3 در شهری خیالی به نام نیوبوردو به وقوع می پیوندد که با الهام از شهر نیواورلئانز ایالات متحده ساخته شده است. در بخش جنوبی این شهر، مناطقی جنگلی و باتلاقی به چشم می خورد که با محیط رایج بازی هایی چون GTA تفاوت دارد. در هر بخش از شهر نیوبوردو، فعالیت خاصی صورت می گیرد؛ برای مثال مرکز شهر، شلوغ ترین بخش آن است که می توان ساختمان های نیمه ساز را به وفور در آن مشاهده کرد.

شاید انتظار داشته باشید که بازی Mafia 3 از منظر داستانی تمرکز ویژه ای رو فعالیت های «مافیا» داشته باشد اما حقیقت امر اینجاست که دیگر چندان شاهد شخصیت هایی با لهجه ایتالیایی و کت و شلوارهای اتوکشیده نخواهید بود. شخصیت اصلی بازی که لینکلن نام گرفته، سه زیردست به نام های برک، کاساندرا و ویتو (شخصیت نسخه قبلی) دارد که می توان از آن ها در پیشبرد مراحل بهره گرفت. چنین المانی بدان جهت طراحی شده تا دوران طلایی گروه های مافیایی در اواخر دهه 60 میلادی را به نمایش بگذارد و دست گیمر از هر زمان دیگری بازتر باشد.

وقتی درباره سیاست صحبت می کنیم منظورمان مردانی در کت و شلوارهای گران قیمت نیست که با یکدیگر بر سر آن که کدام یک صدایش بلندتر است رقابت می کنند! در واقع داستان بازی همزمان با دو واقعه مهم در تاریخ معاصر ایالات متحده می گذرد؛ یعنی نارضایتی مردم در قبال جنگ ویتنام و درگیری بر سر حقوق مدنی سیاه پوستان. لینکولن به عنوان یک دورگه آفریقایی-آمریکایی و سرباز سابق جنگ ویتنام، خود را درست در میان این دو رویداد سیاسی می یابد.

به جرئت می توان گفت که ساخت عنوانی در رابطه با دهه 60 میلادی، بدون استفاده از موسیقی متن مناسب و سازگار با حس و حال آن دوران کاری کاملا بیهوده خواهد بود. بنابراین در مافیا 3 به دفعات موسیقی گروه هایی چون رولینگ استونز، بیچ بویز و حتی ارتا فرانکلین را خواهید شنید. یکی از شگردهای جالب استودیوی Hanger 13، استفاده داینامیک از موسیقی بوده تا در زمان مناسب، از موسیقی مناسب برای بالا بردن هیجان و بار اکشن بازی استفاده گردد.

به گفته سازندگان، یکی از المان های جدید مافیا 3، آزادی گیمر در چگونگی پیشبرد داستان است. با فتح هر منطقه از بازی، می توان بدون دنبال کردن روندی خطی، مراحل مختلف آن منطقه را پشت سر گذاشت که امری غیرمعمول در بازی های مشابه به شمار می رود. با فتح هر منطقه، نظارت بر آن بخش را باید به یکی از زیردستان خود بسپارید و در عین حال، توازن قدرت را حفظ کنید. این بدان معناست که باید با توزیع مناسب مناطق تحت تملک میان زیردستان، همه آن ها را راضی نگه داشت.