دانشمندان راه غلبه بر یکی از مشکلات اساسی رآکتورهای همجوشی هسته ای را یافتند

حدود 60 سال است که در زمینه «همجوشی هسته ای» به عنوان منبع انرژی تقریباً بی پایان و پاک فعالیت می کنیم، و اکنون دانشمندان به کشف بزرگی در این زمینه نائل آمده اند. مقاله جدیدی که در ژورنال Physical Review Letters منتشر شده، راه حلی برای معضل «الکترون های فراری» (runaway electron) ارائه می کند که تا به امروز به عنوان یکی از بزرگ ترین مشکلات رآکتورهای همجوشی مطرح بود.

همان طور که می دانید، رآکتورهای همجوشی بر اساس واکنش هایی که در ستاره ها به وقوع می پیوندند، عمل می کنند: اتم های هیدروژن با سرعت بسیار بالا به یکدیگر برخورد کرده، به هم جوش خورده و اتم هلیوم را به وجود می آورند. این فرایند انرژی فوق العاده زیادی را تولید می کند، درست شبیه چیزی که هم اکنون در هسته خورشید در حال وقوع است.

الکترون های فراری و سرگردان با انرژی بالا می توانند دیواره های فلزی رآکتور را هم ذوب کنند

الکترون های فراری، الکترون های آزاد و سرگردانی هستند که انرژی زیادی را از طریق میدان الکتریکی کسب می کنند. در همجوشی هسته ای با انرژی بالا، تعداد و سرعت این الکترون ها به قدری زیاد است که می تواند نتایج فاجعه باری را به همراه داشته باشد، از جمله اینکه دیواره های فلزی رآکتور را ذوب کند. تیم تحقیقاتی مورد بحث توانسته روشی را برای کاهش سرعت الکترون بیابد. آنها می گویند با تزریق اتم های سنگینی همچون نئون یا آرگون به داخل رآکتور، الکترون ها به این اتم های خنثی برخورد کرده و انرژی و سرعت آنها به مراتب کاهش می یابد.

شاید این دستاورد را گامی کوچک تصور کنید، اما هر مشکلی که از سر راه فناوری همجوشی هسته ای کنار برود، ما را یک مرحله به توسعه و استفاده از این انرژی پاک در زمین نزدیک تر می سازد. «لینیا هسلو» یکی از نویسندگان مقاله فوق می گوید «شاید بالاخره به این هدف دست یابیم، اما به نظر من سفر به کره مریخ ساده تر از تحقق همجوشی هسته ای روی زمین است، چون ما می خواهیم انرژی ستاره ها را مهار کنیم.» او امیدوار است مراکز تحقیقاتی بودجه و منابع کافی را در اختیار آنها قرار دهند تا بتوانند معضل انرژی جهان را حل نمایند.