محققان باتری های انعطاف پذیری تولید کردند که با آب نمک کار می کنند

هم رسان: یک تیم تحقیقاتی در چین موفق به ساخت یک باتری انعطاف پذیر شده است که نیازی به مواد شیمیایی خطرناک ندارد.

به گزارش پایگاه خبری هم رسان به نقل از انگجت، در ساخت باتری های مخصوص دستگاه های پوشیدنی و یا دستگاه های پزشکی قابل ایمپلنت نکاتی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. این باتری ها باید انعطاف پذیر باشند و در صورت خم شدن و یا پیچ خوردن همچنان کار کنند و به صورت ایده آل باید عاری از هر گونه ماده شیمیایی مضر باشند. اما باید بگوییم که باتری هایی که تاکنون برای این مصارف تولید شده اند، شرط آخر را ندارند و در عوض از مواد بیشتری برای جلوگیری از نشت و تماس مواد شیمیایی با بافت های بدن در آنها استفاده می شود. این کار باعث حجیم و سخت شدن این باتری ها می شود. به تازگی یک تیم تحقیقاتی در چین موفق به ساخت یک باتری انعطاف پذیر شده است که نیازی به مواد شیمیایی خطرناک ندارد.
این تیم به جای استفاده از الکترولیت ها که سمی و یا سوزاننده هستند، از مواد شیمیایی سدیمی مانند سولفات سدیم که زمانی به عنوان یک ملین استفاده می شد، و همچنین محلول سالین و یا محلول مورد استفاده در کشت سلولی استفاده کرده است. اگر چه هنوز هم احتمال نشت این محلول ها و نفوذ در بدن انسان بسیار کم است اما حتی در صورت این اتفاق این مواد خطرات ناشی از موارد شیمیایی را به دنبال نخواهند داشت. از آنجایی که اقدامات زیادی برای جلوگیری از نشت مواد و در نتیجه افزودن موارد اضافی در این باتری ها لزومی ندارد، به راحتی می توان این باتری را خم کرد.
تیم تحقیقاتی این باتری را در دو نسخه کمربندی شکل و نانو لوله طراحی کرده است. الکترولیت سولفات سدیم در بین سه محلول تست شده دیگر عملکرد بهتری داشت به صورتی که عملکرد آن در مقایسه با باتری های لیتیوم یون مشابه که در حال حاضر در دستگاه های پوشیدنی مورد استفاده قرار می گیرند، بالاتر است. و عملکرد نسخه کمربندی شکل نیز حتی پس از 100 بار خم شدن در زوایای مختلف هیچ تغییری نمی کند.

از آنجایی که این باتری ها می توانند با مایعاتی بر پایه سدیم استفاده کنند، می توان انتظار داشت که در آینده ای نه چندان دور این دستگاه ها می توانند از مایعات موجود در بدن مانند عرق استفاده کنند. همچنین محققان دریافته اند که ممکن است باتری های نانو لوله کاربرد دیگری نیز داشته باشند. دانشمندان پس از مشاهده اینکه نانولوله ها تبدیل اکسیژن محلول را به یون های هیدروکسید سرعت می بخشند که این مسئله برای قدرت باتری خوب نیست، متوجه شدند که در صورتی که از این دستگاه ها به روش تا حدودی متفاوت استفاده کنند، این مسئله می تواند یک قابلیت محسوب شود. «یانگ گانگ وانگ» به عنوان یکی از محققان این پروژه می گوید:” ما می توانیم این الکترود های فیبری شکل را در بدن انسان قرار دهیم تا اکسیژن ضروری را مصرف کند،این الکترود ها مخصوصا برای قسمت هایی مناسب است که دسترسی به آنها برای تزریق مواد دارویی سخت است. اکسیژن زدایی حتی می تواند سلول های سرطانی و یا باکتری های بیماری زا را از بین ببرد چرا که این عوامل نسبت به تغییرات ایجاد شده در pH محیط زندگی خود حساس هستند. البته این موضوع در حال حاضر فرضیه ای بیش نیست، اما امیدواریم که بتوانیم با کمک متخصصان زیست شناسی و دانشمندان علوم پزشکی بتوانیم تحقیقات خود را گسترده تر کنیم.”