تاریخچه فعالیت HTC در ۱۲ محصول

جمعه گذشته شرکت تایوانی HTC اعلام کرد که بخش بزرگی از کسب و کار خود را به گوگل می فروشد. گوگل قصد دارد با این خرید از دانش کمپانی مورد بحث در زمینه سخت افزار کمک گرفته و از آن در راستای پیش برد اهداف خود که همانا تولید بومی موبایل است بهره بگیرد.

این در واقع پایان زندگی برای شرکتی صاحب نام است که برای یک دهه پیمان دوستی با گوگل و اندروید داشته. با در نظر داشتن همین قرارداد بهتر دیدیم گوشه نگاهی داشته باشیم به برخی از محصولات به یادماندنی تایوانی ها.

سال ۲۰۰۵: Universal

در سال ۲۰۰۵ میلادی، اسمارت فون ها عموما دستگاه هایی برای حوزه کسب و کار بودند نه بازار انبوه و ویندوز موبایل را می توان سلطان تمامی آنها دانست.

در واقع پیش از آنکه اندروید به چشم گوگل بیاید، این اچ تی سی بود که عمیقا سرگرم بازی سخت افزار موبایل شده بود. محصولی که در تصویر می بینید از WinMo 5 بهره می برد و میتوان آن را از جمله نیاکان برخی از کامپیوترهای Palmtop و البته اسمارت فون هایی دانست که از آیفون تاثیر نپذیرفتند.

سال ۲۰۰۷: تاچ

تاچ یکی از اولین محصولاتی بود که هم از فرامین تاچ پشتیبانی می کرد و هم استایلوس و همین ویژگی آن بیشتر از سایر نکات قابل توجه بود. متاسفانه این محصول تنها چند هفته قبل از آیفون اولیه وارد بازار شد که این مساله تاثیر نامطلوبی بر فروش آن گذاشت. البته تاچ را میتوان مقدمه ای برای اندروید دانست که آن روزها دوران طفولیت خود را می گذراند و حالا بزرگ ترین رقیب iOS است.

سال ۲۰۰۸: G1

موبایل G1 که با نام Dream هم شناخته می شود اولین دستگاه اندرویدی واقعی بود. البته اطلاعات و عکس های مربوط به پرتوتایپ های محصولات اندرویدی مختلفی در آن زمان منتشر می شد اما G1 اولین اسمارت فونی بود که شکل و شمایل کلی این سیستم عالم تازه را به مردم شناساند.

امروزه اما G1 به سان سخت افزاری عجیب در نظر مردم جلوه می کند که با استقبال خوبی روبرو شده: کیبوردی که در زیر نمایشگر لولایی دستگاه پنهان می شد و ۵ دکمه و یک ترکبال نیز آن را همراهی می کردند. تمامی این ویژگی ها برای موبایلی که در سال ۲۰۰۸ وارد بازار شد آینده نگرانه به نظر می رسیدند. البته ایراداتی هم به G1 وارد بود که از آن جمله می توان به بدنه قطور و سنگین دستگاه اشاره نمود.

در سال ۲۰۰۸ تلفن های هوشمند همچنان حکم اسباب بازی را در دست هکرها و علاقمندان به تکنولوژی داشتند و اچ تی سی موبایل G1 را برای این گروه از کاربرانش عرضه نمود.

سال ۲۰۱۰: Evo 4G

به لطف فبلت هایی نظیر سری گلکسی نوت سامسونگ که حالا مرز ۶ اینچ برای ابعاد نمایشگر را پشت سرگذاشته اند به سختی می توان باور کرد که در سال ۲۰۱۰ میلادی، اچ تی سی با ارائه محصولی ۴.۳ اینچی به ام Evo توانست توجه بازار را به خود معطوف نماید. با این حال در آن زمان نظر اکثر قریب به اتفاق کاربران این بود که نمایشگر دستگاه مورد بحث بیش از اندازه بزرگ است که بتوان به صورت مستمر آن را با خود حمل نمود. البته آن موبایل یک ایراد کلی هم داشت و آن باتری نسبتا کوچکش بود.

سال 2010: نکسوس وان

۲۰۱۰ سالی فوق العاده برای اچ تی سی بود و یکی از دلایل این امر، مشارکت شرکت مذکور در برنامه نکسوس بود؛ برنامه ای که به موجب آن گوگل با یک شرکت سخت افزاری وارد همکاری می شد تا یک موبایل رسمی را به بازار عرضه نماید.

با این همه نکسوس وان دستگاهی پر دردسر هم بود؛ اچ تی سی یک نمایشگر اولد را برای آن در نظر گرفته بود که همین مساله محدودیت هایی را از نظر ظرفیت تولید پیش روی آن قرار می داد و به همین خاطر پیدا کردن و خرید دستگاه برای بسیاری از مردم دشوار می شد. عاقبت اما آنها نمایشگر دستگاه را با نوع LCD جایگزین کردند تا موبایل خود را به دست مشتریان بیشتری برسانند.

سال  2012: 8X

تمام محصولات اچ تی سی هم موفق نبودند. البته این بدان معنا نیست که 8X را یک شکست در کارنامه فعالیت کمپانی سازنده اش بدانیم، بلکه تلاش مایکروسافت برای رقابت با iOS و اندروید محکوم به شکست بود و حتی زحمات HTC برای علاقمند کردن کاربران به ویندوز فون نیز در این امر بی تاثیر ماند.

متاسفانه نتنها ویندوز فون موفق به پیدا کردن جایگاه خود در بازار نشد بلکه خرید نوکیا توسط مایکروسافت هم غول که نرم افزاری را مجهز به نوعی فروشگاه سخت افزار خانگی کرد در این امر یاری نداد و آن مستقیما رو در روی اچ تی سی قرار داد. در واقع 8X با موبایلی درست بود که در موقعیتی نادرست تولید شد.

سال ۲۰۱۲: One

اچ تی سی سال ها به آزمون و خطا در مورد طراحی محصولاتش پرداخت و هر بار نیز بازی را به اپل و سامسونگ واگذار نمود. این شرکت در نهایت با ارائه موبایلی بی نظیر به نام One نخستین گام هایش برای ورود به بازار اسمارت فون های پریمیم را برداشت. قطعات داخلی One در نوع خود آخرین تکنولوژی های موجود در بازار بودند و خود دستگاه هم به نمایشگری ۴.۷ اینچی با رزلوشن 1080p مجهز بود که تراکم پیکسلی بالایی را نسبت به نمایشگرهای رتینای اپل برای آن به ارمغان می آورد.

بخش جلویی این موبایل به اسپیکرهای استریو مجهز بود و قسمت پشتی نیز دوربین جالب توجه اما ناامیدکننده التراپیکسل را در خود جای می داد که در واقع رزلوشن را فدای حساسیت و رنگ بهتر می کرد.

موبایل One و نسخه جایگزین آن One M8 برای مدت زمانی هرچند محدود گل سر سبد دنیای اندروید بودند اما با گذشت سال ها تغییر محسوسی در طراحی این سری از موبایل های کمپانی تایوانی حاصل نشد و همین مساله بسیاری را ناامید کرد.

در واقع تمامی موبایل های این شرکت ظاهری مشابه به هم داشتند اما با سطوح کیفی متفاوتی به بازار عرضه می شدند. با بالا گرفتن رقابت از سوی شرکت هایی نظیر سامسونگ، سونی، هوآوی و دیگران به تدریج این محصولات از گردونه رقابت حذف شدند.

سال ۲۰۱۳: First 

در آن دوران تولید کنندگان موبایل به شدت تلاش می کردند که با توسعه لانچرهای اختصاصی برای اندروید خود را از سایرین متمایز نمایند و HTC یکی از بهترین ها بود (البته بد نیست اشاره کنیم که تنوع انتخاب های پیش روی کاربران زیاد هم بالا نبود). به همین خاطر آنها با فیسبوک برای ساخت لانچر First وارد همکاری شدند که طعم شبکه های اجتماعی را به نسخه وانیل اندروید می افزود.

این ایده شاید خوب باشد اما از آن جایی که لانچر فیسبوک با انواع محدودیت های جدی روبرو بود، حتی هوادران این شبکه اجتماعی هم تمایلی نداشتند که به صورت ۲۴ ساعته از آن استفاده نمایند. به همین ترتیب موبایل First به تدریج از بازار حذف شد که با در نظر داشتن طراحی خوب و نمایشگر با کیفیتش خبر بسیار بدی بود.

سال ۲۰۱۴: RE

این موبایل کوچک به خوبی نشان می داد که HTC قصد خارج شدن از چارچوب های کلی و همیشگی اش را دارد. RE در واقع با در نظر داشتن جو حاکم بر بازار در سال ۲۰۱۴ میلادی معرفی شد؛ دورانی که در آن تقریبا همه سرگرم دوربین های گوپرو و دیگر انواع ورزشی این گجت بودند.

محصول یکپارچگی خوبی هم با برخی اپلیکیشن های خاص داشت و کاملا ضد آب بود. با این همه تنها یک دکمه روی آن تعبیه شده بود که شکلی بسیار عجیب به آن می بخشید و تقریبا هیچکس آن را خریداری نکرد.

سال ۲۰۱۶: 10

2016 را میتوان سال بازآفرینی برای اچ تی سی دانست هرچند که این سال شرکت تایوانی تنها یک موفقیت را در کارنامه خود ثبت کرد. موبایل 10 در واقع نواده سری One است که آن خود به دیگر دستگاه های تولیدی HTC باز می گردد.

این موبایل دوربینی فوق العاده دارد و ضمن برخورداری از یک باتری خوب و نمایشگر باکیفیت، بدنه ای یک دست ساخته شده از آلومینیوم دارد. با این همه بنابر دلایلی که هیچکس شاید نداند HTC 10 فروش ناموفقی را تجربه کرد.

بعد از معرفی چند موبایل ناموفق و انتشار این خبر که اچ تی سی مشغول ساخت یک هدست واقعیت مجازی است، بسیاری اینطور تصور کردند که تایوانی ها بازی را در عرصه محصولات موبایل به رقبای خود واگذار کرده اند. آنها مطمئن نبودند که HTC در رقابت با آکیلس که پیشگام هدست های واقعیت مجازی به شمار می رود و البته بازاری که خیلی وقت پیش شکل گرفته بود شانسی برای موفقیت داشته باشد.

با این همه، علیرغم تمامی پیش بینی ها هدست وایو نتنها فروش خوبی داشت بلکه نویدهای تازه ای را به جامعه واقعیت مجازی دنیا می داد چراکه آن محصول هم به لحاظ تکنیکی پیشرفته تر از رقبایش بود و هم اینکه راحت تر می شد برایش محتوا تهیه کرد.

سال ۲۰۱۷:  U11

این موبایل کیفیت ساخت فوق العاده ای دارد و به یک دوربین بی نظیر مجهز شده است. علاوه بر این، شرکت سازنده روشی مبتکرانه را برای تعامل کاربر با آن در نظر گرفته؛ به این ترتیب که کافیست دستگاه را بفشارید تا فعالیتی خاص را برایتان انجام دهد. اما آیا این همان تکنولوژی برتر آینده برای تلفن های همراه است؟ قضاوت با شما.